آگاهی بشر همواره معطوف به بخش مجهولات و نيمه‌ی ناپيدای جهان هستی بوده است. خيزشگاه حقيقت، نه در قسمت‌های روشن زندگی، بلكه در بخش‌های تاريک آن است.گنجينه‌ی معرفت نيز ، نه در دانسته‌های آشكار، بلكه در ندانسته‌های پنهان خزيده است. هر پرسشی باید خلق کننده‌ی «پاسخی فضاگشا» برای توليد و صورت‌بندیِ «پرسشی ساخت‌گشا» به قصد راه‌يافتن به افقی والاتر و نگاهی گشوده‌تر باشد. 
در اين‌كتابِ پرسش‌زا، آنچه در قالب پاسخ‌های ابهام‌زا، بیان شده آبستن انديشه‌های «رازوَرزانه» است و اندیشه ورزی زنده و بالنده زمانی رخ می‌دهد که آدمی با همه‌ی وجود خویش درگیر موضوعی مبهم و «مسئله‌مندانه» شود. زيرا هوش و تفكر در موقعيت‌های نامعلوم و ناگشوده تحريک می‌ شود.