تا وقتی خودمان کار نکرده باشیم و زحمت نکشیده باشیم، نمی‌دانیم پول‌درآوردن چقدر سخت است. در این صورت ارزش پول را نمی‌دانیم و خیلی راحت پول‌توجیبی‌هایمان را خرج چیزهای کوچکی می‌کنیم که همان لحظه می‌خواهیم داشته باشیم.
 آن‌وقت، پای هدف‌های بزرگ‌تر که وسط می‌آید، پول کافی نداریم و برایشان حسرت می‌خوریم. پول خردهایی که شاید به‌تنهایی ارزش زیادی نداشته باشند، وقتی کنار هم جمع می‌شوند ما را به هدف‌های بزرگ‌ترمان نزدیک و نزدیک‌تر می‌کنند. این همان درسی بود که دانش‌آموزان کلاس خانم رونی در این داستان گرفتند. البته آنها این را هم متوجه شدند که دوستانشان جزء ارزشمندترین دارایی‌هایشان هستند و با همفکری و همکاری آنها  می‌توانند دنیای بهتری بسازند.