پانزده قدم نزدیک تر (گام 2 شکوه)

مناجات شاکین، شکوه‌هایی است از نفس و شیطان و از قلب زنگار گرفته و چشم به خشکی نشسته. این شکوه‌ها با دعاهایی همراه می‌شود که همه‌ی آن شکوه‌ها مقدمه‌ی آن بوده است؛ دعاهایی برای عهده‌داری پروردگار و تغییر‌دادن شرایط. این شکوه‌ها، شکوه‌های ما نیست. شکوه‌های هر کس، آرزوهای او را نشان می‌دهد و موانعی را که در پیش‌روی خود می‌بیند. آرزوهای اهل دنیا، در وصال به جلوه‌ها و وصول به کامیابی‌های دنیوی خلاصه می‌شود. ناله‌ی ما از نرسیدن به چیزهایی است که برای رسیدن به آنها پا به هستی نگذارده‌ایم و نگرانی ما از نرسیدن به هدف‌هایی است که بسیار از ما کوچک‌ترند.  و شکوه‌های اهل دنیا از هر چیزی است که راه را بر وصال و وصل بسته‌اند حتی اگر تدابیر الهی باشند! شکایت‌های ما از همراهی‌هایی است که نیست و از موانعی است که هست. این ناملایمات ابتلائات حق هستند و مرکب سلوک و ابزاری برای رسیدن انسان به اهداف خلقت خویش. شکایت از ابتلاء، اعتراض به تدبیر حق است و شکایت از خدا.